اثرهای درمانی متفورمین و آکاربوز و ترکیب این دو دارو بر سطح ویسفاتین سرم در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع۲ القاشده توسط نیکوتین آمید و استرپتوزوسین

مقدمه و هدف: درحال حاضر، دو داروی متفورمین و آکاربوز دردرمان دیابت استفاده می شوند. در این مطالعه، اثر این دو دارو به طورجداگانه وهمراه با هم در کنترل گلایسمیک وهمچنین بر پروفایل لیپید و میزان ویسفاتین سرم در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع2 القاشده توسط تزریق استرپتوزیسین و نیکوتین آمید بررسی شد. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) 15 دقیقه پس از تزریق صفاقی نیکوتین آمید ( 110 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به دیابت نوع2 مبتلا شدند؛ یک هفته پس از ابتلا به دیابت، موش ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند؛ سه گروه از آنها به ترتیب توسط متفورمین به صورت محلول در آب با دوز 150میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در هر روز، آکاربوز به صورت مخلوط در غذای روزانه به میزان40 میلی گرم در هر 100 گرم غذای مصرفی و ترکیب دو داروی متفورمین و آکاربوز به مدت شش هفته درمان شدند. شاخص توده بدن ((bmi، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکه، پروفایل لیپید، انسولین،homa-ir و ویسفاتین سرم، اندازه گیری و با گروه کنترل مقایسه شدند. نتایج: هر سه روش درمانی، موجب کاهش ویسفاتین سرم نسبت به موش های درمان نشده مبتلا به دیابت نوع2 شد.ند ولی این کاهش، تنها در گروه تحت درمان با متفورمین نسبت به گروه دیابتی، معنی-دار بود (27/21±72/162و45/6±66/ 195 001/0=p)؛ همچنین در هر سه گروه درمانی، میزان ترشح انسولین کاهش یافت و این کاهش در گروه دریافت کننده آکاربوز (05/0>p)و ترکیب دو دارو (05/0>p)، نسبت به گروه کنترل دیابتی، معنی دار بود. میزان قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکه در هر سه گروه تحت درمان نسبت به موش های درمان نشده، کاهشی معنی دار را نشان داد و این کاهش در گروه تحت درمان با هر دو دارو مشهودتر بود. هر سه روش درمانی در بهبود پروفایل لیپید، مؤثر بودند. شاخص homa-ir در گروه مصرف کننده داروی ترکیبی، بهتر بود. نتیجه گیری: کنترل هایپرگلایسمی و درمان موش هایی که توسط نیکوتین آمید و استرپتوزوسین به دیابت نوع2، مبتلا شده اند با افزودن آکاربوز به متفورمین، نسبت به موش هایی که توسط متفورمین و یا آکاربوز به تنهایی درمان شدند، کارایی بالاتری داشت.